مرحوم علامۀ محقق، علی دوانی، در 1308 ش./ 1929 م. در روستای دوان از توابع کازرون متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی را در زادگاه خود سپس آبادان گذراند و در 1332 ش./1943 م.، برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف رفت و به مدت پنج سال و نیم از درس استادان و فضلای آن دیار استفاده کرد. در بهار 1327 ش./ 1948 م. به ایران آمد و پس از سیر و سیاحت و ازدواج (1328 ش./1949 م.)، در قم سکونت گزید و به ادامۀ تحصیل پرداخت و از محضر استادان بزرگی چون آیتالله بروجردی، امام خمینی و علامه طباطبائی-رحمت الله علیهم- بهرهمند شد.
از اوایل دهۀ 1330 ش./1940 م. به نگارش مقاله در مطبوعات دینی پرداخت و سپس در دو رشتۀ شرححال نگاری علما و دانشمندان اسلامی و نیز منبر و سخنرانی فعالیت کرد و نخستین کتاب خود را با عنوان شرح زندگانی جلال الدین دوانی، در 1334 ش./ 1955 م. منتشر ساخت و تا زمان مصاحبه، 78 کتاب در حوزۀ تألیف، تصنیف، ترجمه و تصحیح به یادگار گذاشت. معروفترین آثار علامه دوانی، مهدی موعود، مفاخر اسلام (10 جلد) و نهضت روحانیون ایران (11 جلد) است. علاوه بر اینها، ایشان در چندین دانشگاه به تدریس تاریخ اسلام، سیرۀ معصومین (ع)، جنگهای صدر اسلام، و رجال و تراجم پرداخته و در حدود بیست کنگرۀ داخلی و خارجی شرکت کرده و مصاحبه و سخنرانیهای دینی و تاریخی فراوانی با صدا و سیما از سیما 1360 ش./1981م. تا هنگام درگذشت داشته است.